Op de basisschool werd ik al blij van het verzinnen van verhalen en die dan spannend  opschrijven. In de flow, in mijn schrijfbubbel: ik ervoer als kind al hoe heerlijk het is om jezelf naar andere werelden te schrijven. Ik kon niet wachten tot de meester mijn verhalen las en er met rode pen zijn commentaar bij zette. 'Spannend geschreven, Olga!!'  Ik heb die schriften nog steeds.

In schrijven was ik veel beter dan in rekenen. Op de middelbare een echte alpha, met een talenpakket en geschiedenis. 'Wat moet je daar nou mee?' kreeg ik van mijn omgeving te horen. 'Kies nou wiskunde: een slimme meid is op haar toekomst voorbereid.'

Wiskunde: ammenooitniet, daar snapte ik de ballen van. Talen dan? Ik wilde geen docent worden. Wat dan wel...? Iets met kunst. Maar ik kan niks, dacht ik, en de Kunstacademie stond wel heel erg ver van mijn bed. Toch trok die wereld, en ik kwam in de periferie terecht van theater, film, animatiefilm, radio- en tv. Productie draaien. Ik wist hoe je dingen moest organiseren en kreeg tegelijkertijd veel mee van allerlei soorten makers.

Ik kom niet uit een kunstminnend of kunstzinnig gezin en heb een lange weg afgelegd om te komen waar ik me goed bij voelde: schrijven - terug naar het kind in mij! Toen mijn oma mij een paar dozen naliet - het klinkt cliché - en ik nieuwsgierig werd naar de inhoud daarvan, zette ik een belangrijke stap. Ik ging op onderzoek uit. En schreef mijn zoektocht op. Met die stap veranderde ik de koers van mijn leven waar die tot dan toe nogal zwalkend was geweest.

Oma's documenten maakten dus dat ik op onderzoek uitging: iets wat goed bij mij bleek te passen. Hele dagen zoeken in de stilte van een archief. Flarden vinden en daar dolgelukkig over zijn. Meer flarden op heel andere plekken vinden en een verhaal zien opdoemen. Betekenis geven aan materiaal. Bouwen, structureren, schrijven, schaven. Waarom was ik dit niet meteen na mijn middelbare schoolopleiding gaan doen?

Van onderzoeksjournalistiek had ik toen niet gehoord. Blijkbaar had ik al die andere ervaringen nodig om te komen waar ik nu ben, om voldoende kennis en netwerk op te bouwen, en om zo eindelijk te beseffen dat ik nu dat doe waar ik vroeger al het gelukkigst van werd: schrijven.

En die talen: ik ben zo blij dat ik daar 'een oor' voor had, want dat beetje talenkennis heeft mij veel opgeleverd. Nieuwe verbindingen, vriendschappen, begrip en een andere kijk op de geschiedenis ten opzichte van de actualiteit, en dus ook op je eigen, haast vanzelfsprekend veilige, wereld. Waarom er weinig interesse meer is voor talenstudies, vind ik daarom onbegrijpelijk en erg jammer. Helder met elkaar kunnen communiceren lijkt me een basis voor wederzijds begrip. Daar kan A.I. niet tegenop.

Alles begint bij nieuwsgierigheid. Je beweegt, zet een stap, en het gaat stromen. Zoveel hangt met elkaar samen. Het heeft me een paar jaar gekost, maar ik heb zo'n waanzinnig te gek verhaal achterhaald! Bijna was het door de tijd voorgoed verzwolgen. Ik hengelde alles wat er op mij lag te wachten nog net op tijd naar boven. Een schitterend isolement (Querido, 2015) en de podcast Zeg Paus, waar is m'n kunst? (AvroTros en NPO Luister, 2025: https://npo.nl/luister/podcasts/1331-zeg-paus-waar-is-mn-kunst/132429) zijn het resultaat van die lange zoektocht en de bij elkaar gevonden fragmenten uit de geschiedenis. Het een vult het ander aan.

Eenzaam, de dapperen (Querido, 2020) is een ander urgent verhaal dat ik schreef over rouw en valse herinneringen. En over zwijgen, omdat dingen soms te pijnlijk zijn om te benoemen en dan kan een familie zomaar uiteenvallen.

Nu ben ik bezig met mijn derde boek. Terug in mijn schrijfbubbel. Niets fijners dan dat.

--> Heb jij hulp nodig bij het schrijven van een verhaal? Kijk dan bij Cursussen en Workshops en/of stuur me een bericht: olgamajeau@gmail.com 

De zesdelige podcastserie Zeg Paus, waar is m'n kunst? is vanaf 24 november te beluisteren via NPO Luister en de gebruikelijke podcastplatforms.

Stef Visjager en ik werkten iets meer dan drie jaar aan dit verhaal, een verdieping op een hoofdstuk uit mijn boek Een schitterend isolement.

***

"Op een dag - ze was al volwassen - hoorde Olga Majeau over een sprookjesachtig kasteel dat had toebehoord aan haar Hongaarse voorouders. Een kasteel boven op een berg, met twee torens en een toegangspoort. En in dat kasteel bevond zich de grootste schat: een immense renaissance-collectie met werk van kunstenaars die in wereldmusea hangen: Correggio, Bernini, Tiepolo, Rafael, Brueghel,…

Ooit waren die topstukken eigendom van Olga’s familie…, maar nu is alles weg. 

Wat is er met de Eperjesy-kunstcollectie gebeurd, en valt er nog iets van terug te vinden? 

Olga’s onschuldige kunsthistorische zoektocht verandert in een Krimi, die haar en de luisteraar leert over de geschiedenis van het Oostenrijks-Hongaarse rijk, internationaal kunstrecht en de perfide trekjes van de kunsthandel."

***

Credits:

Zeg Paus, waar is m’n kunst? werd gemaakt door Olga Majeau en Stef Visjager voor AvroTros en NPO Luister.

Dramaturgie: Jair Stein en Mirjam van Zuidam.

Eindredactie: Wibo Dijksma -  AvroTros.

Compositie trailer en eindmix: Bas van Win en Jeroen Jaspers van Nozem Audio

Zang: Janne Schra

Stemmen: Olga Zuiderhoek en  Pierre Bokma

Verdere credits in de shownotes van de podcast-app van NPO Luister / AvroTros.